Przemoc w chorobie psychicznej [fakty i mity]

Fakty na temat choroby psychicznej i przemocy

[tłumaczenie: Witold Gawlik]
Orginał opracowania w języku angielskim

Fakt 1: Zdecydowana większość osób chorych psychicznie nie jest agresywna.

Oto co badacze mówią na temat związku pomiędzy chorobą psychiczną i przemocą:

„Pomimo, że niektóre badania sugerują związek pomiędzy chorobą psychiczną i przemocą, udział osób z chorobami psychicznymi w ogólnym wskaźniku przemocy jest mały, co więcej, waga tego związku jest znacznie przeceniona w powszechnej opinii społecznej.” (Institute of Medicine, 2006)

„…zdecydowana większość ludzi, którzy są agresywni, nie cierpi na choroby psychiczne.” (American Psychiatric Association, 1994)

 „Całkowite ryzyko przemocy dokonywanej przez osoby z grupy psychicznie chorych jest bardzo małe. . . tylko mały odsetek przemocy w naszym społeczeństwie może być  przypisany osobom, które są psychiczne chore.” (Mulvey, 1994)

„Ludzie z psychiatrycznymi niepełnosprawnościami są dużo bardziej podatni na bycie ofiarami niż sprawcami przestępstw z przemocą.” ( Appleby, et al., 2001)

 „Ludzie z poważnymi chorobami psychicznymi, schizofrenią, zaburzeniem dwubiegunowym lub psychozami, są 2.5 raza bardziej narażeni na atak, gwałt lub napaść niż ogólna populacja.” Hiday, et al.,1999).

Fakt 2: Opinia publiczna ulega dezinformacji na temat związku choroby psychicznej i przemocy.

Długoterminowe badanie nastawienia Amerykanów do zdrowia psychicznego pomiędzy 1950 a 1996 rokiem wykazało, że „odsetek Amerykanów, którzy określają chorobę psychiczną jako powiązaną z przemocą lub niebezpiecznym zachowaniem prawie się podwoił.”

„Większość Amerykanów wierzy, że osoby z chorobami psychicznymi stanowią zagrożenie dla innych i wobec samych siebie”.  (Pescosolido, et al., 1996, Pescosolido et al., 1999).

Fakt 3: Nieprawdziwe przekonania na temat chorób psychicznych i przemocy prowadzą do szerzenia stygmatyzacji i dyskryminacji.

„Dyskryminacja i stygmatyzacja osób psychicznie chorych wynika w dużej części z panującego w społeczeństwie przekonania o powiązaniu chorób psychicznych z przemocą.” (DHHS, 1999, Corrigan, et al., 2002).

Efekty stygmatyzacji i dyskryminacji są głębokie. Prezydent New Freedom Commission on Mental Health odkrył, że:
„Stygmatyzacja chorych psychicznie powoduje, że inni aktywnie unikają życia w ich pobliżu, wynajmowania im mieszkań, przyjmowania ich do społecznych kręgów, zatrudniania i współpracy z nimi. Większość ludzi nie chce mieć kontaktów z osobami psychicznie chorymi, zwłaszcza z tymi, które mają cięższe zaburzenia (takie jak schizofrenia). Stygmatyzacja odstrasza społeczeństwo, zniechęca do udzielania materialnego wsparcia i innej pomocy chorym.
U chorych psychicznie prowadzi to do zaniżonej samooceny, izolacji, braku nadziei, rozpaczy.  Reagując na stygmatyzację ludzie z problemami psychicznymi są zawstydzeni, zamknięci, boją się kontaktów z innymi, często ukrywają symptomy i ponoszą porażkę w poszukiwaniu leczenia.”
(New Freedom Commission, 2003).

Fakt 4: Powiązanie choroby psychicznej i przemocy jest promowane przez przemysł rozrywkowy i media.

 „Chorzy psychicznie bohaterowie filmów rozpowszechnianych przez najważniejsze stacje telewizyjne ukazywani są w większości jako niebezpieczni dla otoczenia.  Aż 60% z nich to postacie filmowe zaangażowane w zbrodnię i przemoc”

„Tak utrwala się w społeczeństwie obraz osób chorych psychicznie jako grupy demograficznej najbardziej niebezpiecznej i zagrażającej innym.” (Mental Health American, 1999).

„W programach informacyjnych większość relacji o psychicznie chorych pokazuje ich jako ludzi niebezpiecznych. „ (Wahl, 1995)

„Zdecydowana większość historii z wiadomości o ludziach psychicznie chorych skupia się na dodatkowych, negatywnych charakterystykach związanych z ich z zaburzeniami (takich jak nieprzewidywalność i aspołeczność) albo na medycznym leczeniu. Zauważalnie nieobecne są pozytywne historie, które podkreślałyby, że wiele osób z najbardziej nawet poważnymi chorobami psychicznymi powraca do zdrowia.” (Wahl, et al., 2002).

Doceniasz to co robię?

Poprzedni wpis - Medytacja zamiast psychotropów?

Cytaty

American Psychiatric Association. (1994). Fact Sheet: Violence and Mental Illness. Washington, DC: American Psychiatric Association.

Appleby, L., Mortensen, P. B., Dunn, G., & Hiroeh, U. (2001). Death by homicide, suicide, and other unnatural causes in people with mental illness: a population-based study. The Lancet, 358, 2110-2112.

Corrigan, P.W., Rowan, D., Green, A., et al. (2002) .Challenging two mental illness stigmas: Personal responsibility and dangerousness. Schizophrenia Bulletin, 28, 293-309.

DHHS. Mental Health: A Report of the Surgeon General. Rockville, MD: U.S. Department of Health and Human Services, Substance Abuse and Mental health Services Administration, Center for Mental Health Services, National Institutes of Health, National Institute of Mental Health, 1999. http://www.surgeongeneral.gov/library/mentalhealth/toc.html

Hiday, V. A. (2006). Putting Community Risk in Perspective: a Look at Correlations, Causes and Controls. International Journal of Law and Psychiatry, 29, 316-331.

Institute of Medicine, Improving the Quality of Health Care for Mental and Substance-Use Conditions. Washington, DC: Institute of Medicine, 2006.

Mental Health America. American Opinions on Mental Health Issues. Alexandria: NMHA, 1999.

Mulvey, E. P. (1994). Assessing the evidence of a link between mental illness and violence. Hospital and Community Psychiatry, 45, 663-668.

Pescosolido, B.A., Martin, J.K., Link, B.G., et al. Americans’ Views of Mental Health and Illness at Century’s End: Continuity and Change. Public Report on the MacArthur Mental health Module, 1996 General Social Survey. Bloomington: Indiana Consortium for Mental Health Services Research and

Joseph P. Mailman School of Public Health, Columbia University, 2000. Available: http://www.

indiana.edu/~icmhsr/amerview1.pdf

Pescosolido, B.A., Monahan, J. Link, B.G. Stueve, A., & Kikuzawa, S. (1999). The public’s view of the competence, dangerousness, and need for legal coercion of persons with mental health problems. American Journal of Public Health, 89, 1339-1345.

New Freedom Commission on Mental Health, Achieving the Promise: Transforming Mental Health Care in America. Final Report. DHHS Pub. No. SMA-03-3832. Rockville, MD: 2003.

Wahl, O. (1995). Media Madness: Public Images of Mental Illness. New Brunswick, NJ: Rutgers University Press.

Wahl, O.F., et al. (2002). Newspaper coverage of mental illness: is it changing? Psychiatric Rehabilitation Skills, 6, 9-31.